biz...

Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili 
biz kendimizden başka herkesin üzüntüsünü üzüntümüz, acısını
acımız yaptık çünkü.
Dünyanın öbür ucunda hiç tanımadığımız bir insanın gözyaşı bile
içimizi parçaladı.
Kedilere ağladık, kuşların yasını tuttuk...
Yüreğimizin zayıflığı kimi zaman hayat karşısında bizi zayıf yaptı.
Aslında ne güzel şeydir insanın insana yanması sevgili...
Ne güzeldir bilmediğin birinin derdine üzülebilmek ve çare aramak.
Ben bütün hayatımda hep üzüldüm, hep yandım.
Yaşamak ne güzeldir be sevgili...
Sevinerek, severek, sevilerek, düşünerek...
Ve o vazgeçilmez sancılarını duyarak hayatın...

Yılmaz Güney


yine dayanamadım yazasım geldi.. umarım beğenirsin bu şiiri... senin şiir sevdiğini bilmek hoş, onları okurken hissettiğini bilmek ise daha hoş... senle mutlu bir hayatımız olacak inanıyorum.. inanmak istiyorum yada..

sabah kahvaltısında bize rafadan yumurta yapmak, ekmek kızartmak, çayı kıvamında demlemek, ekmeğin üstüne tereyağı ve taze reçel sürüp sana ikram etmek... aşkım açık çay alayım demek ne kadar hoş olurdu değil mi? sonrasında sabah kahvelerimizi içip, gazete okuyup seninle münazarasını yapmak, sonra sana bakıp, hayatım olduğun için şanslıyım demek... 


seni sevmek başıma gelen en hoş masumiyet hali.. Allah'ım hayırlısını nasip etsin hakkımızda.. seni seviyorum.. 

dilerim güzel ve huzur dolu günler bizimle olur.. biz diyorum, çünkü senle biz olmak çok güzel...